Η ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ

Η Αμαλιάπολη ή αλλιώς Μιτζέλα , ειναι ένα ήσυχο και γραφικό ψαροχώρι του Δήμου Αλμυρού, νοτιοδυτικά στο Νομό Μαγνησίας. Το χωριό βρίσκεται ανάμεσα σε ελαιώνες, σε έναν φυσικό όρμο του Παγασητικού Κόλπου και απέχει μόνο 270 χλμ από την Αθήνα και 240 χλμ από την Θεσσαλονίκη, αποτελώντας ιδανικό προορισμό διακοπών για πολλούς επισκέπτες όλη την διάρκεια του έτους!

Οικογενειακές ταβέρνες, παραδοσιακός φούρνος, όμορφα καφέ και 2 οργανωμένα beach bars καλύπτουν τις ανάγκες για ευχάριστες και άνετες διακοπές.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Το χωριό δημιουργήθηκε το έτος 1835, στην ανατολική απόληξη της συνοριακής γραμμής του πρώτου ελληνικού κράτους, από κατοίκους του παλιού χωριού “Μουτζέλα” ή Μιτζέλα, το οποίο βρισκόταν στο βόρειο Πήλιο, βορειότερα από το χωριό Πουρί.

Η ίδρυση της Αμαλιάπολης συνδέεται άμεσα, ως απότοκος, με τα γεγονότα της επανάστασης του 1821. Ειδικότερα, πολλοί κάτοικοι του χωριού εκείνου είχαν πάρει ενεργά μέρος στην επανάσταση του 1821.

Το χωριό ανοικοδομήθηκε στο βάθος του όρμου που σχηματίζεται νότια από τη χερσόνησο “Κορακονήσι” (Καρακονήσι), σε πολεοδομικό σχέδιο το οποίο χαράχτηκε με την ευθύνη των αρμόδιων πολεοδόμων – νομομηχανικών (υπαλλήλων της νομαρχίας Φθιώτιδας) της εποχής της Αντιβασιλείας του Όθωνα, πιθανότατα Βαυαρών.

Μετά από αίτημα των κατοίκων του χωριού προς τη Γραμματεία των Εσωτερικών, εκδόθηκε στις 11(23) Ιουνίου 1839 βασιλικό διάταγμα, με το οποίο αποφασίστηκε να ονομαστεί εφ’ εξής ο νέος οικισμός “Αμαλιόπολις“, για να επικρατήσει αργότερα το ορθότερο “Αμαλιάπολις“.

Η ονοματοθεσία αυτή έγινε προς τιμήν της βασίλισσας Αμαλίας, συζύγου του Βαυαρού βασιλιά Όθωνα, αποτελώντας και διπλωματικό ελιγμό, για την εδαφική εξασφάλιση της παραμεθόριας περιοχής της Αμαλιάπολης – Σούρπης, η ένταξη της οποίας στο ελληνικό κράτος αμφισβητούταν έντονα από την οθωμανική πλευρά και είχε είχε γίνει αντικείμενο έντονης διένεξης κατά την χάραξη των ελληνοτουρκικών συνόρων λίγα χρόνια νωρίτερα.

Η περιοχή ήταν μεγάλης στρατηγικής σημασίας για την ελληνική πλευρά, καθότι παρείχε τη δυνατότητα ελέγχου του Παγασητικού κόλπου, ο οποίος είχε παραμείνει στα χέρια της Οθωμανικής αυτοκρατορίας μετά τη χάραξη των πρώτων συνόρων και μέχρι το έτος 1881.

Όπως είναι απόλυτα τεκμηριωμένο ιστορικά, δέκα ακριβώς χρόνια μετά την ίδρυση του οικισμού, συγκεκριμένα το έτος 1845 και στα πλαίσια περιοδείας, η βασίλισσα Αμαλία μαζί με τον Όθωνα επισκέφτηκε για πρώτη και τελευταία φορά το χωριό, το οποίο είχε ονομαστεί προς τιμήν της, έτυχε θερμής υποδοχής από τους κατοίκους και διανυκτέρευσε στο χωριό, φιλοξενούμενη στην οικία του βουλευτή Γ. Γριζάνου (στη θέση που βρίσκεται πλέον το ξενοδοχείο “Αμαλία”).

Μετά την επίσκεψή της αυτή, λεπτομέρειες από την οποία κατέγραψε και στην προσωπική της αλληλογραφία, αποφάσισε, σε ανταπόδοση της τιμής που της είχε γίνει από τους κατοίκους του χωριού, δηλαδή της απόφασης για την ονομασία του οικισμού προς τιμήν της το έτος 1839, την ίδρυση και λειτουργία Παρθεναγωγείου στο χωριό με χρηματοδότηση από το προσωπικό της ταμείο, σχολείο το οποίο λειτούργησε για πολλές δεκαετίες.